எனது 33-வது ரத்த தானம்..!

ஒருவர் ஒருமுறை கொடுக்கும் ரத்த தானத்தில் மூன்று நோயாளிகளை குணப்படுத்தலாம் என்று மருத்துவம் கூறுகிறது. அதனாலே ரத்த தானம் மீது எனக்கு ஓர் ஈர்ப்பு சின்ன வயதிலிருந்தே இருந்தது. எனது முதல் ரத்த தானம் கல்லூரி நாட்களில் தொடங்கியது. அப்போதெல்லாம் மதுரை மருத்துவக் கல்லூரி மாணவர்கள் நான் படித்த மதுரைக் கல்லூரியில் ரத்த தான முகாம் நடத்துவார்கள். அதில் விளையாட்டாக கலந்து கொண்டு நண்பர்களுடன் சேர்ந்து ஜாலியாக ரத்தம் கொடுத்ததுதான் முதல் அனுபவம். அப்படியே கல்லூரி படிப்பை முடிப்பதற்குள் 5 முறை தானம் கொடுத்துவிட்டேன்.

அதன்பின் ரத்த தானத்தை சுத்தமாக மறந்து போனேன். ஒருமுறை தலசீமியா கட்டுரைக்காக மதுரை அரசு ராஜாஜி மருத்துவமனைக்கு சென்றிருந்தேன். அங்கு தலசீமியா நோயால் பாதிக்கப்பட்ட 124 குழந்தைகள் சிகிச்சை பெற்று வந்தனர். தலசீமியா எனபது உயிரைப் பறிக்கும் ஒரு வியாதி. ரத்தத்தில் இருக்கும் சிவப்பணுக்கள் தொடர்ந்து அழிந்து கொண்டே இருக்கும். இதனால் இரண்டு வயதை கடப்பதற்குள்ளே ரத்தசோகையால் குழந்தைகள் மரணத்தை சந்திக்க வேண்டிய நிலை வரும்.

இதிலிருந்து குழந்தைகளை காப்பாற்ற வேண்டுமானால் இரண்டு முறைகள்தான் உள்ளன. ஒன்று எலும்பு மஜ்ஜையை மாற்றம் செய்வது. இதற்கு அரசு மருத்துவமனைகளிலேயே 10 லட்சத்திற்கும் மேல் செலவாகும். தனியார் மருத்துவமனைகள் என்றால் நம் மொத்த சொத்தையும் எழுதிக் கொடுத்துவிட வேண்டும். அவ்வளவுதான்..!

இரண்டாவதாக இன்னொரு சிகிச்சை முறையம் உண்டு. அது குறைந்து வரும் சிவப்பணுக்களை ஈடுசெய்ய புதிய ரத்தம் ஏற்றுவது. மாதத்திற்கு ஒருமுறை ரத்தம் ஏற்றினால்தான் உயிர் வாழமுடியும். அதற்காக மூன்று ரத்த கொடையாளர்கள் ஒரு குழந்தைக்கு இருப்பார்கள். ஏனென்றால் ஒருவர் மூன்று மாதத்திற்கு ஒருமுறைதான் ரத்த தானம் செய்யமுடியும். சுழற்சி முறையில் தன்னார்வலர்கள் தொடர்ந்து கொடுப்பார்கள்.

இதிலும் ஒரு சிக்கல் இருக்கிறது. ரத்தம் ஏற்றும்போது சிவப்பணுக்கள் மட்டும் கூடுவதில்லை கூடவே இரும்பு சத்தும் கூடிவிடுகிறது. வெள்ளை அணுக்களும் கூடிவிடுகிறது. இவற்றை குறைப்பதற்கு வாழ்நாள் முழுவதும் மாத்திரை மருந்து எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். இதுவும் காஸ்டலியான சிகிச்சைதான்.

அப்படியொரு தன்னார்வலராக ஒரு குழந்தைக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் ரத்தம் கொடுக்க வேண்டும் என்று எனது பெயரையும் கொடுத்து வந்தேன். ஆனால் அவர்கள் என்னை அழைக்கவேயில்லை. பின் ரத்த தானம் வழங்குபவர்களுக்கு என்றே ஒரு கிளப் இருக்கிறது. அதில் நம் பெயரை பதிவு செய்தால் நம்மை கூப்பிடுவார்கள் என்று நினைத்து அங்கும் பதிவு செய்து வைத்தேன். சொல்லிவைத்தாற்போல் அங்கிருந்தும் யாரும் அழைக்கவேயில்லை. ஒருவேளை என் ரத்தம் யாருக்கும் தேவையில்லையோ என்னவோ..!

என்னை மேலும் வெறுப்பேற்றும் விதமாக நான் எங்கு சென்று ரத்த பரிசோதனை செய்தாலும் அவர்கள் உங்களுக்கு ஹீமோகுளோபின் 14 இருக்கிறது. ரத்த தானத்திற்கு ஏற்ற ரத்தம். நீங்கள் ரத்த தானம் செய்யலாமே..? என்பார்கள். நான் தயாராகத்தான் இருக்கிறேன் யாரும் அழைப்பதுதான் இல்லை என்பேன். உடனே எங்களுக்கு தேவை என்றால் கூப்பிடுகிறோம் என்று எனது தொலைபேசி எண்ணை வாங்கிக்கொள்வார்கள். நானும் எதிர்பார்த்துக்கொண்டே இருப்பேன். அழைப்பு மட்டும் வரவே வராது.

இப்படியே ஒருசில ஆண்டுகள் போனது. ஒருநாள் எனது அம்மா சிறிய சாலை விபத்தில் சிக்கிக்கொண்டார். கையில் எலும்பு முறிவு. அதற்கு அறுவை சிகிச்சை செய்யவேண்டும் என்றார்கள். எனக்கும் எனது தாய்க்கும் ஒரே ரத்த வகை 'B' Positive. முகம் தெரிந்த ஒருவருக்கு அதாவது எனது தாய்க்கு ஆறாவது முறையாக ரத்தம் கொடுத்தேன்.

அன்றிலிருந்து ஆண்டுக்கு மூன்று முறையோ அல்லது நான்கு முறையோ தொடர்ந்து ரத்த தானம் செய்துகொண்டிருக்கிறேன். பெரும்பாலும் அறுவை சிகிச்சைக்கு தான் ரத்தம் அளித்திருக்கிறேன். அதிலும் பெண்களே அதிகம். அவர்களுக்கு ரத்தசோகை இருப்பதால் அடிக்கடி ரத்தம் தேவைப்படுகிறது. இப்படியே 28 முறை நேரடியாகவும், 5 முறை கல்லூரியில் முகாம் மூலமாக, மொத்தம் 33 முறை ரத்த தானம் செய்திருக்கிறேன்.

ஆரம்பத்தில் தானம் என்பதால் நோயாளிகளின் குடும்பத்தார் ஒரு காபி அல்லது ஜூஸ் சாப்பிட சொன்னால் கூட சாப்பிட மாட்டேன். சில சமயங்களில் ரத்தம் கொடுத்து முடித்தபின் நாவறட்சி ஏற்படும். தாகம் எடுக்கும். அந்த நிலையில் கூட அவர்களிடம் எதுவும் வாங்கி குடிக்காமல் வெகுதூரம் வந்தபின் நானாகவே கடையில் வாங்கிக்கொள்வேன்.

எனது சமீபத்திய ரத்த தானத்தின் ரிப்போர்ட்

நண்பர் ஒருவர்தான் அப்படி நடந்து கொள்ளாதீர்கள். அவர்கள் தங்களின் அன்பின் வெளிப்பாடாக கொடுக்கும் ஒரு பழரசத்தை நாம் சாப்பிடுவதால் ஒன்றும் குறைந்துவிடப்போவதில்லை. அவர்களுக்கும் மனரீதியாக ஒரு திருப்தி கிடைக்கும். அதனால் நாம் ஒன்றும் தானம் என்ற நிலையில் இருந்து நழுவிவிடுவதில்லை என்று கூறினார். அப்போதிருந்துதான் அதிகமாக வற்புறுத்துவர்களிடம் ஜூஸ் போன்று அவர்கள் வாங்கி கொடுப்பதை அருந்த தொடங்கினேன்.

ரத்த தானத்தில் நன்மைகள் ஏராளம். முதலில் நமது ரத்தம் ஆரோக்கியமாக இருக்கிறதா என்று தெரிந்து கொள்ளலாம். தொடர்ந்து ரத்த தானம் செய்வதால் புதிய ரத்தம் உருவாவதால் இதயத்துக்கு நல்லது. புற்றுநோய் தாக்கத்தை குறைக்கும். கொலஸ்ட்ராலை குறைக்கும், உடல் எடை குறையவும் உதவும் இப்படி பல நன்மைகள் இருக்கின்றன.

நான் ஆர்வப்பட்ட நாளிலிருந்து ரத்தம் கொடுத்திருந்தால் இந்நேரம் 100 முறையை கடந்திருபேன். பல வருடங்கள் வாய்ப்பில்லாததால் இப்போதுதான் 33-யை தொட்டிருக்கிறேன்.  இன்னும் அடைய வேண்டிய இலக்கு வெகு தூரத்தில் இருக்கிறது. எப்படியும் சதமடித்து விடவேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது. நிறைவேறுகிறதா என்று பார்ப்போம்.