முதல் பதிவர் சந்திப்பு.. முதல் அனுபவம்.. - 2

முதல் பதிவர் சந்திப்பு.. முதல் அனுபவம் தொடர்ச்சி

காலை உணவை முடித்து, வலையுலகில் சாம்ராஜ்யம் நடத்தும் பதிவர்களில் சிலரை அங்கே சந்தித்துவிட்டு, மீண்டும் தரை தளமான விழா அரங்கிற்குள் நுழைந்தேன். காலியாக இருந்த இருக்கைகளில் இப்போது அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக பதிவர்கள் அமர்ந்திருந்தார்கள்.

மெல்ல மெல்ல விழா களைக்கட்ட தொடங்கியது. விழாக் குழுவினருக்கு தனி உடை கொடுத்திருந்தது பதிவர்களுக்கு பலவகையிலும் உதவியது என்று தான் சொல்லவேண்டும். அவர்களிடம் விழா குறித்த எந்த சந்தேகங்களையும் தயங்காமல் கேட்க முடிந்தது.

"வாங்க.. பயணமெல்லாம் எப்படி இருந்துச்சு?" என்று உற்சாக புன்னகையோடு கேட்டார் நண்பர் ஒருவர். நான் நமக்கு பின்னால் வருபவரை தான் கேட்கிறார் என்று திரும்பி பார்த்தால் அங்கு யாரும் இல்லை.

"என்னத்தான் கேட்டீங்களா?" என்றேன். "ஆமா..! நான் மகா சுந்தர்." என்றபோது  திகைத்துப் போனேன். அவரின் பதிவுகளை நான் படித்ததில்லை என்றாலும் அவரின் பெயரை அதிகம் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். எனது திகைப்புக்கு காரணம் மிக நெருங்கிப் பழகியவர்களை வரவேற்பதுபோல் என்னை வரவேற்றதுதான். இந்த அன்யோன்யம் பொதுவாக விழாக் குழுவினர் எல்லோரிடமும் இருந்தது. விழாவை மறக்கமுடியாமல் செய்ததில் இந்த உபசரிப்புக்கு மிகப் பெரிய பங்கு இருக்கிறது.

அரங்குக்குள் பதிவர்கள் தொடர்ந்து வந்துகொண்டே இருந்தார்கள். எல்லோருக்கும் சிவப்புக் கம்பள வரவேற்பு கொடுத்து வரவேற்றுக் கொண்டிருந்தது, விழாக்குழு. அந்த சிவப்புக் கம்பளத்தில் நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தவரை எங்கோ பார்த்தது போல் இருந்தது, நினைவலைகளை கொஞ்சம் வலைப்பூ பக்கம் கொண்டு சென்றதில், அவர் நம்ம ஊர்க்காரர் தமிழ்வாசி பிரகாஷ். அவருக்கு என்னை தெரியாது என்பதால் நானே அறிமுகமாகிக் கொண்டேன். கொஞ்சம் பேசினோம்.

அதன்பின் தனியாக அமர்ந்திருந்த திருப்பதி மகேஷை சந்தித்தேன். நான் கணித்தது சரியாக இருக்குமா என்ற சந்தேகத்தோடு அவரிடம் கேட்டேன். என் கணிப்பு சரிதான் அவர் திருப்பதி மகேஷ் தான். "சார், உங்களோட சதாப்தி பயணத்தைதான் முதன்முதலாக படித்தேன். அப்போதிருந்தே உங்கள் எழுத்து எனக்கு பிடித்துவிட்டது." என்றார். எனது பதிவுகளில் பின்னூட்டம் இடுபவர்களில் மகேஷ் முக்கியமானவர். ஆனால் ஏனோ சமீபத்தில் அவரது பின்னூட்டத்தை அதிகம் பார்க்க முடியவில்லை.

மகேஷிடம் பேசிவிட்டு எழுந்த போது இரண்டு பெண்கள் எதிரே வந்தார்கள். அவர்களில் ஒருவர் தென்றல் சசிகலா என்று நினைத்தேன். அது சரியாகவே இருந்தது. எனது பழைய பதிவுகளைக் கூட தேடி தேடி படித்து கருத்திடும் சகோ அவர். கவிதைகளில் காவியம் படைத்துக் கொண்டிருப்பவர். அவரை நேரில் கண்டது பெரும் மகிழ்ச்சி.

அவருடன் இருந்தவர் ஆர்.உமையாள் காயத்ரி என்று தெரிந்ததும் எனக்கு பேரதிர்ச்சி. அவர் எகிப்தில் இருப்பதாக படித்த ஞாபகம். நம்மையெல்லாம் சந்திப்பதற்காக எகிப்தில் இருந்து வந்திருக்கிறாரே அவரை சிறப்பாக வரவேற்க வேண்டும் என்று எண்ணி முடிப்பதற்குள் "நான் ஆறு மாசமா தேவகோட்டையில்தான் இருக்கிறேன்" என்றார். நான் வரவேற்பை ஒத்தி வைத்தேன்.

சமையல் பதிவுகளை படங்களோடு போட்டு கலக்கிக் கொண்டிருந்தவர் சமீபத்தில் வலைப்பக்கமே காணோம். மீண்டும் வாருங்கள். வித்தியாசமான உணவுக்காக நாங்கள் காத்திருக்கிறோம்.

இப்படி பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே தில்லையகத்து துளசிதரன் வந்தார். பதிவில் மட்டுமே பார்த்த அவரை நேரில் கண்டது பேரானந்தம். கொஞ்சமாக பேசினோம். நிறைவாக பேசினோம். அதற்குள் ஒரு மின்னல் பதிவர் வந்தார்.

துளசி சாரிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது "கீதா மேம் வரவில்லையா?" என்று கேட்டேன். "வந்திருக்காங்களே..!" என்று பின்னால் திரும்பினார். அங்கு மின்னல் வேகத்தில் வந்து கொண்டிருந்தார் கீதா. வந்த வேகத்தோடு இரண்டே இரண்டு வார்த்தை பேசிவிட்டு மாயமாய் மறைந்தார். அதன்பின் அவரை பார்க்கவே முடியவில்லை. பின்னூட்டத்தில் மட்டும் பெரிய புராணத்தையே சொல்லும் அவர் நேரில் ஆத்திச்சூடி போல் தான் பேசுகிறார். அதாவது இரண்டு வார்த்தை மட்டும்.

அதன் பின் நான் சந்தித்தது பதிவுலகின் மும்மூர்த்திகளை. மூத்த பதிவர்களான அவர்கள் மூவரும் ஒரேஇடத்தில் குழுமியிருந்தது எனது பாக்கியம். புலவர் ராமானுசம் அய்யா, ஜி.எம்.பி. அய்யா, பழனி கந்தசாமி அய்யா ஆகிய மூவரும்தான் அவர்கள். நெடுநாள் பழக்கம்போல் பழகிய ஜி.எம்.பி. அய்யாவையும் புலவர் அய்யாவையும் மறக்க முடியாது. கந்தசாமி அய்யா பிஸியாக இருந்ததால் கொஞ்சமாகத்தான் உரையாட முடிந்தது.

நான் ஏதோ பெரிய ஆள் போல ஜி.எம்.பி. அய்யா அவரின் துணைவியார் மற்றும் மகனை அழைத்து என்னை அவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்திய அன்பை என்றும் மறக்க முடியாது. நன்றி அய்யா.

அரங்கிற்குள் நுழைந்ததிலிருந்தே நான் ஒருவரை தேடிக்கொண்டே இருந்தேன். அவர் என் கண்ணில் சிக்கவே இல்லை. பலமுறை அவரிடம் போனில் பேசியிருக்கிறேன். ஒவ்வொரு முறையும் அவரிடம் நான் உதவிதான் கேட்டிருக்கிறேன். அத்தனை முறையும் மனம்கோணாமல் அதை செய்து கொடுத்திருக்கிறார். அவரை ஒருமுறை கூட நேரில் பார்த்ததில்லை. அவர் பெயர் திண்டுக்கல் தனபாலன்.

இப்போது கண்ணில் சிக்கி விட்டார். மேடைக்குமுன் விழாவின் நேரலை ஒளிபரப்புக்கான ஆயத்த பணிகளில் மும்மரமகாக ஈடுபட்டிருந்தார். அவரிடம் சென்று பேசினேன். "வாங்க..வாங்க..!" என்று வரவேற்றவரை மேற்கொண்டு பேசமுடியாமல் கடமை அழைத்துச் சென்றது.

அந்த நேரத்தில் விழா தொடக்கத்துக்கான அறிவிப்பு வந்தது. எல்லோரும் இருக்கை தேடி அமர்ந்தோம். எனக்கருகே மீண்டும் தேவியர் இல்லம் ஜோதிஜி, அவருக்கருகில்  மூங்கில் காற்று டி.என்.முரளிதரன், அப்படியே கொஞ்சம் வலது பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தால் மணவை ஜேம்ஸ் அய்யா மீண்டும் பாக்கியவான் ஆனேன். பெரும் பதிவர்கள் மத்தியில் நான்.

                                                                                                                                           - தொடரும்